De drie pieten staan in het café van de ‘Poshoorn’ bij de bar. Hoofdpiet heeft zojuist uitgebreid verteld hoe het avontuur met de politie was afgelopen en hoe ze toevallig de meneer van SAM waren tegengekomen. De skater, hij heet Thomas, luistert met veel plezier en de vier zijn gezellig aan het praten als hij plotseling zegt: ‘Zégk, zow iech dit jaor neet mit kinne helpe?’ De eerste die reageert is Leerpiet. ‘Wat een fantastisch idee!’ Hoofdpiet en Hulppiet echter, kijken el

In Maastricht aangekomen ziet het stationsplein er onherkenbaar uit. De bouw van de nieuwe fietsenstalling is al heel wat gevorderd maar gelukkig komt Sinterklaas met de boot naar Maastricht en niet met de trein… Op hun gemak wandelen de pieten meteen naar hotel de ‘Poshoorn’ daar logeerden zij vorig jaar immers ook. Leerpiet loopt zuchtend en steunend achter de pieten aan. Hij kan niet op z’n gemakje wandelen, hij draagt en sleept alle koffers mee. ‘Ze zijn een ‘t’ vergeten!

In de trein naar Maastricht bedenken de pieten een plan: niet in Maastricht logeren, zo onopvallend mogelijk rondlopen (verkleden!) en proberen de taal te spreken. Hiervoor hadden zij een Maastrichts woordenboek en een stadsplattegrond aangeschaft, extra verkleedspullen meegenomen en schuilnamen bedacht! Aangekomen in Maastricht, steken de pieten het Stationsplein over en wandelen Wyck in. Bij ‘Stadsherberg De Poshoorn’ blijven ze staan. Ze hebben de ‘t’ vergeten!’, zegt de H