‘Vijfduizendzeshonderd! Vijfduizendzeshonderd kinderen, papa’s en mama’s, opa’s en oma’s, tantes en ooms, vijfduizendzeshonderd, ongelooflijk!’ Hoofdschuddend en in zichzelf mompelend zit Hulppiet voor zich uit te kijken. Sinterklaas kijkt stilletjes in de verte. Zijn mijter heeft hij afgezet. Sint geniet van zon, zee en een rustig strand. Hulppiet hoort hij niet. Ook Hoofdpiet zit stilletjes voor zich uit te kijken maar de schijn bedriegt. In zijn hoofd, hij is niet voor nie